Ֆիլմում ներկայացվել են արևմտյան դպրոցի աշխատասերները, որոնց ճանապարհին հանդիպել է իմ ֆոտոխցիկը։
Յուրաքանչյուրը իր գործը կատարում էր սիրով և մեծ եռանդով. սկսած Գերդ Քյոհլերից, ագարակ սնունդ տեղափոխող տարատարիք ճամբարականներից, վերջացրած ինձնով ու ընկեր Սաթենով։
Մեր կրթական պարտեզում պարտիզպանները շարունակում են իրենց աշխատանքները…
Այս անգամ մեծ թվով ծառեր մեզ նվիրել էր մեր Վարդուհու պապիկիը, ինչի համար անչափ շնորհակալ ենք նրան։
Ծառ տնկելը, խնամելը, ջրելը մեր երեխաների համար դարձել է սիրելի աշխատանք, ինչը նկատում են նաև նրանց ծնողները, տատիկները և պապիկները։
Նախագիծը դարձել է ընտանեկան, շարունակական։
Երբ քարերը միջավայրի մի մասնիկ են
Ջոկատի մասնակիցներ՝ տարատարիք ճամբարականներ
Ժամկետը՝ մարտի 19_23
Նպատակ՝ Նախագծի նպատակն է այլ աչքերով նայել քարերին, նրանց տալ <<սիրտ ու հոգի>>, ստեղծել ինքնատիպ պատկերներ, նրանց դարձնել բնության ընկեր՝ ծիծաղելի, հետաքրքիր և գունավոր:
Խնդիրներ՝ միջավայրի բարելավում, գեղեցիկի համադրում բնության մեջ:
Երեխաները սիրում են խաղալ մեր քարե բակում, իսկ այս նախագիծը նրանց ավելի կոգևորի և նրանք քարերին կվերաբերվեն այլ կերպ՝ յուրաքնչյուրը կստեղծի իր տրամադրությանը մոտ կերպար_ ընկեր:
Դպրոցի տարածքում ընտրել ենք մեզ համար փոքրիկ “պարտեզ անկյուն” և տնկել գեղեցիկ ծաղիկներ։
Նախագիծը ունի իր շարունակությունը․․․
Մելինե Սիմոնյանի 